Felak Ahmet 46 yaşında. Afrin’deki köyünden Halep’e gelin gelmişti, komşularına ufak tefek şeyler dikiyor, terzilik yapıyordu. Her şeyin başında çocukları vardı. Her şey onlar okusun, daha iyi şartlarda yaşasın diyeydi ama üniversite mezunu olmaları için onca emek verdiği oğulları şimdi bir tekstil atölyesinde işçi olmuşlardı. “Yeniden üniversiteye dönebilmeleri için gerekirse gece gündüz çalışırım,” diyor ama…
Sophiya Fattouh 36 yaşında, Halep’te doğup büyüdü. On yedi yaşındayken ortaokul yıllarından beri tanıdığı Basil’le evlendi. Üç çocukları oldu. Savaş çıkmadan önce Halep Üniversitesi’nde İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümüne başlamış ama ancak bir sene devam edebilmişti. Kocası ve çocuklarıyla birlikte her fırsatta Suriye’yi gezmişler; Şam, Hama, Humus, gibi birçok şehri görmüşlerdi. Yazları ve hafta sonları…
Fatma Al Mıtlı 30 yaşında, Rakkalı, evli, bir çocuğu var ama kocası ve oğlu şimdi uzaktalar. İstanbul’da annesinin yanında, kardeşleriyle beraber yaşıyor. Dört odalı bu evde 13 nüfus kalıyorlar. Belki de Rakkalı oldukları için Haleplilerden daha geç, 2015 yılında gelmişler Türkiye’ye. Yazı: Bülent Kale / Fotoğraf: Umut Kaçar / Video: Caner Özgül Fatma’ya üzerindeki yöresel…
İlham Reşit, henüz 35 yaşındaki 4 çocuk annesi bu güçlü, bu güzel kadın bize hafif tertip bir hayat dersi de veren hikâyesini anlattı. Ama anlattığı hikâyenin bir lezzeti de vardı. Sanki insanın canına dokunan bir Suriye, bir savaş, bir yol filmiydi: Şehre bombalar yağıyor, bir çocuk hastaneye kaldırılıyor, bir dede son nefesini veriyor, bir anne…
Onlarınki imkansız bir aşk hikayesi. Biri Arap Alevi. Diğeri Sünni. Yani bugün Suriye’de karşı karşıya gelen iki kesimden… “Arap Baharı’nın ilk günlerini internetten takip ediyorduk” diyorlar ve ekliyorlar “Bizim ülkemize geleceği aklımızın ucuna gelmezdi” Şam’da üniversitede okurken tanışmışlar. Ama muhalif sesler çıkınca, olaylar başlayınca Afrin’e kaçmışlar. Bu süreç onları daha da yakınlaştırmış. Gece karanlığında kayıkla…
Halime ve ailesi Türkiye’ye kısa bir süre önce geldi. O ve eşi İsmail, 2 yaşındaki oğulları Veli ile daha önce Deyrezzor’da yaşıyorlardı. Halime ve İsmail, savaş yüzünden birinci sınıfın sonunda terk etmek zorunda kaldıkları üniversitede tanıştı ve 3 yıl önce evlendi. Yaşadıkları yeri bırakmama kararındaydılar. Ancak savaş ve beraberinde gelen yıkım, hayat pahalılığı, işsizlik, altyapı…
Ayla, iki çocuğu, eşi ve büyük hanım ile 4 yıl önce Akçakale sınırından Türkiye’ye gelmiş. Çatışmaların yaşadıkları kasabaya ulaştığını işittiği günden bu yana birçok zorluk atlatmış. Bu süre içerisinde en büyük tedirginliği çocuklarının güvenliği olmuş. “Hiçbir zaman memleketimizdeki gibi olmayacak, biliyorum” diyor ve savaş kalıcı olarak bittiğinde, dönebilecekleri yollar açıldığında Suriye’ye dönmenin hayalini kuruyor. En…
Adana’nın mevsimlik tarım alanında tanıştığım Sena, henüz altı yaşında. Ondan beş yaş büyük bir ablası, yedi yaş büyük bir abisi ve üç yaş küçük de bir oğlan kardeşi var. Hep birlikte mavi bir çadırda yaşıyorlar. Üç yıldır Türkiye’deler. Göç yolculukları tarım işçiliği ile devam ediyor. Şimdi soğan için Adana’dalar. Suriye’de orta halli bir ailenin kızıymış…
Sema Genel Karaosmanoğlu Hayata Destek Derneği Direktörü Arap Baharı’nın kara kışa dönüştüğü Suriye’de bugün savaşın altıncı yılını geride bırakıyoruz. Birleşmiş Milletler’in, son çeyrek yüzyılın en büyük insani trajedilerinden biri olarak tanıdığı Suriye Savaşı, bugün itibarıyla yaklaşık yarım milyon insanın yaşamına mâl oldu; yaklaşık 11,3 milyon kişiyi yerinden etti. (1) Altı milyon 300 bin kişi Suriye içinde yerinden edilmiş, 5…
“Sırtımda bebek, elimde altı yaşında kız çocuğu, yanımda yaşını almış halam; dördümüz yollara düştük Şengal’den kaçmak için. Peşimiz sıra IŞİD yaklaşıyor. Biz Türkiye’ye ulaşmak için yolları aşmaya çalışıyoruz. Yol bir türlü bitmiyor. Ekmek bitiyor, su bitiyor, güç bitiyor, sabır bitiyor, yol bitmiyor. İşte o bitmeyen yolda, üç defa ardımda bırakmaya çalıştım şu küçücük kızımı. Ya…
