48 yaşında 7 çocuk annesi Halepli Fatma, 2,5 yıl önce Suriye’den eşi ve –kızlarından biri kocası sebebiyle orada kalmayı göze aldığı için– 6 çocuğuyla Türkiye’ye geldi. Önce Gaziantep’te akrabalarının yanına yerleşen aile, bugün bir süre sonra tarım işlerinde çalışmak üzere gittikleri Adana’da yaşıyor.
Fatma’nın çocuklarından ikisi geçinebilmek için karton topluyor, diğerleri çeşitli işlerde çalışıyor. Sadece 12 yaşındaki en küçük kardeş okula devam edebiliyor.
Fatma karşılaştığı zorlukları şöyle aktarıyor: “Geldiğimizde çocuklarımdan ikisi hastaydı, kocam da bir türlü iş bulamıyordu. O yüzden ben çalışmak zorunda kaldım. Yemekhanelerde aşçılık, lokantalarda bulaşıkçılık gibi işler yaptım.” Buraya geldiklerinden beri en büyük çekincelerinin sınır dışı edilmek olduğunu söylüyor. Fatma: “İleride ne olacağını bilmiyoruz. Suriye’de savaş devam ederken iade edilmekten korkuyoruz. Burada kendimizi güvende hissetsek de uzun vadeli hayal kurmamız şimdilik mümkün değil. Ama Türkiye’de kalmayı, Adana’da yaşamayı çok istiyoruz.”
Suriye’de en çok neyi özlediği sorusunu “Halep’teki her şeyi,” diyerek cevaplıyor. “Buraya geldiğimden beri geçinmek için sürekli çalışmam gerekti. Çocuklarımın okumasını çok isterdim ama faturaları ödeyebilmek için hepimiz çalışıyoruz. Suriye’deyken eşim çalışır, ben ev işleriyle ilgilenirdim. Ama burada çocuklar çocuk gibi yaşayamıyor.”
Fatma ailenin yükünü hafifletmek için farklı sosyal yardım kuruluşlarına başvurmuş fakat bir sonuç alamamış. Sonra bir arkadaşından Hayata Destek ve Geçim Kaynağı Destekleme projesini duymuş. Proje kapsamında 6 ay boyunca istihdam edilen Fatma, düzenli gelir edebildiği için memnun, en büyük hayalinin bir otomobil sahibi olmak olduğunu söylüyor: “Bir arabam olsa Adana’nın her tarafını gezerim. Burayı çok seviyorum.”
Yazıyı okuduğunuz ve buraya kadar geldiğiniz için teşekkürler. Şimdi hazır buradayken hayata destek olabilirsiniz.
