Mültecilik birçok kişinin hikayesinde hayata sıfırdan başlamak anlamına geliyor. Kendi ayakları üzerinde durarak yeniden bir düzen kurmaya çalışan kişilerin bu mücadelelerinde insani yardım desteği kimi zaman güçlü bir kolaylaştırıcı olabiliyor. Henüz 11 yaşında olan Manat’ın hikayesinde de bu desteğin önemini bir kez daha gördük. İstanbul’da yürüttüğümüz vaka takibi çalışmalarımız kapsamında Manat’ın hayatına destek olarak hayalleri olan, hayat dolu bir kız çocuğunun yüzünü gülümsettik ve dünyalar bizim oldu.
Partnerlerimiz Avrupa Birliği Sivil Koruma & İnsani Yardım ve Diakonie Katastrophenhilfe desteğiyle Küçükçekmece’de faaliyet yürüten Hayata Destek Noktamız'da ekiplerimiz kırılgan kesimlere çeşitli hizmetler veriyor. Manat’ın ailesi ekiplerimizle temasa geçtiğinde ekiplerimiz Manat’ın bir an önce eğitim hayatına rahatça devam edebilmesi için hemen harekete geçtiler.
Manat ilkokul dördüncü sınıf öğrencisi, iki yaş küçük kardeşiyle aynı sınıfa gidiyor. İki sene kaybetmesinin nedeniyse rahatsızlığı; sipina bifida yani ayrık omurga hastalığı. Küçük kızın hastalığı nedeniyle hareket etme kabiliyeti kısıtlı, bacaklarını kullanamıyor. Ancak Hayata Destek’in yönlendirmeleriyle aileye temin edilen akülü tekerlekli sandalye sayesinde artık istediği her yere gidebiliyor. Böylece coşkuyla anlattığı okuluna da devam edebiliyor.
“Çizim yapmayı çok seviyorum. Büyüyünce moda tasarımcısı olmak istiyorum.”
Manat, okulunu çok seviyor. Hayalleri var. Kızlarının okula devam etme isteğini gören aile de Manat’ın büyük destekçisi. Elektrikli sandalyesi yokken babası Manat’ı her gün kucağında taşıyarak okula götürüp getirmeye çalışmış. Ancak evin tek çalışanı olan babanın koşulları bu rutini sürdürmesine izin vermemiş. Ailenin maddi durumu da kızlarına tekerlekli sandalye almak için yeterli olamamış. Şimdi tüm aile bireyleri, gülümseyerek Manat’ın nasıl da iyi bir sürücü olduğunu anlatıyor. Hayatlarına sunulan bu destek nedeniyle teşekkürlerini dile getiriyor.
Manat’ın babası Mohsen 34 yaşında, elinden geldiğince ailesinin tüm ihtiyaçlarına cevap vermeye çalışıyor ve kızının iyiliği için her türlü zorluğa göğüs germeye hazır.
“Manat okula gidebilsin diye evimizin önüne bir rampa yaptım. Tekerlekli sandalyeyi sürmesi zor oluyordu, okula gittiği yolu düzelttim. Sağ olsunlar, okul müdürü ve belediye de yardımcı oldular.”
Manat’ın babası Mohsen, nesillerdir Halep’te yaşayan tüccar bir aileden geliyor. Suriye’de ticaretle uğraşıyormuş. Onun için Halep’ten ayrılmak sadece doğup büyüdüğü mahalleden değil, aile mirası evinden, işinden, çevresinden, yani bildiği yaşam düzeninden ayrılmak anlamına gelmiş. Türkiye’de ise inşaatlarda iş bulduğunu, çalışmaya başladığını söylüyor. Yeni işinde öğrendikleri sayesinde kızı Manat’ın okula gidebilmesini kolaylaştırabildiği için mutlu. Evlerinin giriş kapısındaki basamağa yaptığı rampayı, okul yolundaki tümsekleri, çukurları düzeltmesini gururla ifade ediyor.
Manat’ın ailesi yeniden hayata başlama azmiyle birbirlerine sarılan binlerce mülteci aileden biri. Aşmak zorunda oldukları engeller, karşılarına çıkan zorluklar yüzünden kimi zaman yorgun düşseler de birbirlerine tutunarak ayakta kalmayı başarmışlar. Ve geleceğe umutla bakıyorlar. Manat ve kardeşi düzgün bir eğitim alarak büyüyecekler, Türkiye’de kurdukları bu yeni hayatlarında yol alacaklar; meslek sahibi olacaklar, vizyonlarını genişletecekler, dünyayı öğrenecekler. Anne, babaları ise bu süreçte yanlarında olacak ve çocukları için ellerinden geleni yapmayı sürdürecek.
Çiğdem Usta Güner
Hayata Destek Kurumsal İletişim Uzmanı
[email protected]
Yazıyı okuduğunuz ve buraya kadar geldiğiniz için teşekkürler. Şimdi hazır buradayken hayata destek olabilirsiniz.
