Felak Ahmet 46 yaşında. Afrin’deki köyünden Halep’e gelin gelmişti, komşularına ufak tefek şeyler dikiyor, terzilik yapıyordu. Her şeyin başında çocukları vardı. Her şey onlar okusun, daha iyi şartlarda yaşasın diyeydi ama üniversite mezunu olmaları için onca emek verdiği oğulları şimdi bir tekstil atölyesinde işçi olmuşlardı. “Yeniden üniversiteye dönebilmeleri için gerekirse
Bize Yazın info@hayatadestek.org
BAĞIŞBLOG
Bir Evi Olmamak – Post Seyyah – 4 Portre; Yeni Hayatlar
Sophiya Fattouh 36 yaşında, Halep’te doğup büyüdü. On yedi yaşındayken ortaokul yıllarından beri tanıdığı Basil’le evlendi. Üç çocukları oldu. Savaş çıkmadan önce Halep Üniversitesi’nde İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümüne başlamış ama ancak bir sene devam edebilmişti. Kocası ve çocuklarıyla birlikte her fırsatta Suriye’yi gezmişler; Şam, Hama, Humus, gibi birçok şehri
Yeni Hayatlar, Yeni Modeller – Post Seyyah – 4 Portre; Yeni Hayatlar
Fatma Al Mıtlı 30 yaşında, Rakkalı, evli, bir çocuğu var ama kocası ve oğlu şimdi uzaktalar. İstanbul’da annesinin yanında, kardeşleriyle beraber yaşıyor. Dört odalı bu evde 13 nüfus kalıyorlar. Belki de Rakkalı oldukları için Haleplilerden daha geç, 2015 yılında gelmişler Türkiye’ye. Yazı: Bülent Kale / Fotoğraf: Umut Kaçar / Video:
Çocuklarının Ülkesinde Yaşamak – Post Seyyah – 4 Portre; Yeni Hayatlar
İlham Reşit, henüz 35 yaşındaki 4 çocuk annesi bu güçlü, bu güzel kadın bize hafif tertip bir hayat dersi de veren hikâyesini anlattı. Ama anlattığı hikâyenin bir lezzeti de vardı. Sanki insanın canına dokunan bir Suriye, bir savaş, bir yol filmiydi: Şehre bombalar yağıyor, bir çocuk hastaneye kaldırılıyor, bir dede
Hayata Destek Hikayeleri #3 – Aşk
Onlarınki imkansız bir aşk hikayesi. Biri Arap Alevi. Diğeri Sünni. Yani bugün Suriye’de karşı karşıya gelen iki kesimden… “Arap Baharı’nın ilk günlerini internetten takip ediyorduk” diyorlar ve ekliyorlar “Bizim ülkemize geleceği aklımızın ucuna gelmezdi” Şam’da üniversitede okurken tanışmışlar. Ama muhalif sesler çıkınca, olaylar başlayınca Afrin’e kaçmışlar. Bu süreç onları daha
21 Okul Kaydı
Adana’nın Çaputçu mahallesinde, mevsimlik tarım işçisi ailelerin barındığı çadır kampı; boylu boyunca sarı otların içindeydi. Diğer yandaki su kanalına komşu çadırlar tek bir tarafa konumlanmıştı. Bu çadırların pek çok şeyi içeren bir hikâyesi vardı. Kimi senelerdir oradaydı, kimi son üç yıldır, kimi ise 20 gündür. Ancak hepsinde ortak olan bir
Hayata Destek Hikayeleri #2 – Halime
Halime ve ailesi Türkiye’ye kısa bir süre önce geldi. O ve eşi İsmail, 2 yaşındaki oğulları Veli ile daha önce Deyrezzor’da yaşıyorlardı. Halime ve İsmail, savaş yüzünden birinci sınıfın sonunda terk etmek zorunda kaldıkları üniversitede tanıştı ve 3 yıl önce evlendi. Yaşadıkları yeri bırakmama kararındaydılar. Ancak savaş ve beraberinde gelen
Hayata Destek Hikayeleri #1 – Ayla
Ayla, iki çocuğu, eşi ve büyük hanım ile 4 yıl önce Akçakale sınırından Türkiye’ye gelmiş. Çatışmaların yaşadıkları kasabaya ulaştığını işittiği günden bu yana birçok zorluk atlatmış. Bu süre içerisinde en büyük tedirginliği çocuklarının güvenliği olmuş. “Hiçbir zaman memleketimizdeki gibi olmayacak, biliyorum” diyor ve savaş kalıcı olarak bittiğinde, dönebilecekleri yollar açıldığında
Güneşi Doğuran Kadınlara… – #16GünKampanyası
Hayata Destek ile üç yıl önce çalışmaya başladığım günden bu yana yer aldığım faaliyetlerin odağında kadınlar yer alıyor. Diyarbakır Fidanlık Kampı’nda 13-16, 17-25 ve 25 yaş üstü olmak üzere üç farklı yaş grubundan kadınlara yönelik psikososyal destek çalışmaları yürüterek başladım. Ezidi kadınlar ağır bir savaş travmasıyla buraya gelmişti. Şiddetin en
Suskunlukla Büyüyen Bir Sorun: Kadına Yönelik Şiddet – #16GünKampanyası
Şiddet, her toplumda, her dönemde var olan ve bugün de olagelen bir sosyal olgudur. Tanımlamaya kalktığımızda ilk aklımıza gelen fiziksel olsa da, şiddetin psikolojik, ekonomik, cinsel, sözel gibi pek çok değişik türü vardır. Şiddet vakalarının bir çoğunda şiddeti uygulayanın, şiddete uğrayanın yakın çevresinden olduğu görülüyor. Kadına yönelik şiddete bakacak olursak,