#23Hayal23Gerçek Nazım Hikmet Ran meşhur şiirinde, dünyayı çocuklara vermeyi teklif etmişti, “hiç değilse bir günlüğüne…” O kadarını yapamasak da, Hayata Destek olarak Nisan ayında sosyal medya hesaplarımızı çocuklara veriyor, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı onların gündemini sizin ekranınıza taşımak için bahane ediyoruz. Neden mi? 2016 resmî verilerine göre Türkiye’de 2 milyona yakın çocuk…
Sena 21 yaşında Suriyeli. Türkiye’ye gelmeden önce Hama Üniversitesi’nde sınıf öğretmenliği okuyordu. Hama’da yaşayan Ailesinin 7 çocuğundan dördüncüsü olan Sena’nın 2 kız 4 erkek kardeşi var. Yaklaşık 2 yıl kadar önce, Suriye’de kendi arazilerinde çiftçilik ile geçimini sağlayan ailesi ile birlikte, savaşın evlerinin yakınına kadar gelmesi üzerine, hayatta kalabilmek için annesi, babası ve 7 kardeşi …
NUR TOPU GİBİ BİR MİT Rivayete göre Atina, adını, strateji ve savaş tanrıçası Athena’dan alıyor. Zeus’un bu şahane kızına atfedilen ahlaki zeka, Yunan düşüncesinde olgunlaşıp Atina’ya ufuk açacak bir istikamet veriyor. Aşağı yukarı aynı tarihlerde, politik arayışlarında despot bir imparator dışında henüz ortak bir perspektif bulamamış olan Persler’se, özgür bir yönetim tarzının keşfedildiği Yunan topraklarına…
Selma’nın ağzından; “Eşim Yakup’la 4 sene önce Türkiye’ye geldik. Suriye’de Derbesiye (Türkçe adıyla Şenyurt) kasabasında yaşıyorduk. Mardin Kızıltepe’nin hemen karşısında kalıyor. Eşimin anne ve babası bizden bir yıl önce akrabalarının yanına Kızıltepe’ye göç etmişlerdi. Savaş iyice kapımıza yaklaştığında bizim de göç etmekten başka çıkar yolumuz kalmadı. Savaştan önce Suriye’de iyi bir hayatımız vardı. Okula gidiyordum. Kendi…
Bütün insanlar özgür, onur ve haklar bakımından eşit doğar ve her biri ırk, renk, cinsiyet, dil, din, siyasal ya da başka türden bir ayrım gözetilmeksizin, bu hak ve özgürlüklere sahiptir. Yine de, ırkçılık ve yabancı düşmanlığı neredeyse dünyanın bütün toplumlarının ortak sorunu. Özellikle göçmen ve mültecilere yönelik ayrımcılığın yaygınlığı endişe veriyor. Üstelik, yazık ki bu…
2011’de patlak veren Suriye Savaşı sebebiyle 5,5 milyon kişi ülkesini terk etmek zorunda kaldı. Bugün yüzde 70’i kadın ve çocuk, 3,5 milyondan fazla Suriyeli, kayıpları ve umutlarıyla hayata devam etme gücünü, Türkiye’de, dilini bile bilmedikleri bu ülkede, buluyor. Oysa hepimiz, duygularımız, isteklerimiz ve mücadelemizde insan olmanın dilini paylaşıyoruz. Üstelik bazen tamemen aynı kelimeleri kullanıyor, #AynıDiliKonuşuyoruz.…
Keriman, 2013 yılında kocası Ömer ve 3 çocuğuyla beraber kaçak yollarla, sınırda uzun bir yol yürüyerek Mardin Kızıltepe’den Türkiye’ye giriş yapmış. Kocası Suriye’de beden eğitimi öğretmeni olan Keriman, savaş öncesinde mutlu bir hayatları olduğundan bahsediyor: “Eşim Ömer Suriye’de bir kulüpte çalışıyordu. İyi ve mutlu olduğu bir işi vardı. Sonra savaşla birlikte herkes gibi bizim de…
Felak Ahmet 46 yaşında. Afrin’deki köyünden Halep’e gelin gelmişti, komşularına ufak tefek şeyler dikiyor, terzilik yapıyordu. Her şeyin başında çocukları vardı. Her şey onlar okusun, daha iyi şartlarda yaşasın diyeydi ama üniversite mezunu olmaları için onca emek verdiği oğulları şimdi bir tekstil atölyesinde işçi olmuşlardı. “Yeniden üniversiteye dönebilmeleri için gerekirse gece gündüz çalışırım,” diyor ama…
Sophiya Fattouh 36 yaşında, Halep’te doğup büyüdü. On yedi yaşındayken ortaokul yıllarından beri tanıdığı Basil’le evlendi. Üç çocukları oldu. Savaş çıkmadan önce Halep Üniversitesi’nde İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümüne başlamış ama ancak bir sene devam edebilmişti. Kocası ve çocuklarıyla birlikte her fırsatta Suriye’yi gezmişler; Şam, Hama, Humus, gibi birçok şehri görmüşlerdi. Yazları ve hafta sonları…
Fatma Al Mıtlı 30 yaşında, Rakkalı, evli, bir çocuğu var ama kocası ve oğlu şimdi uzaktalar. İstanbul’da annesinin yanında, kardeşleriyle beraber yaşıyor. Dört odalı bu evde 13 nüfus kalıyorlar. Belki de Rakkalı oldukları için Haleplilerden daha geç, 2015 yılında gelmişler Türkiye’ye. Yazı: Bülent Kale / Fotoğraf: Umut Kaçar / Video: Caner Özgül Fatma’ya üzerindeki yöresel…
